Even bijkomen

Maandagmorgen. Iedereen is weer naar school of aan het werk. Ik geniet van de tijdelijke rust in huis. Met een man die onregelmatig werkt weet je tenslotte nooit hoe lang die rust duurt.

Na een weekend vol leuke maar drukke bezigheden ben ik ook echt wel aan wat stilte om me heen toe. Het begon afgelopen vrijdag al met de verjaardag van Jongste Dochter. Twaalf jaar werd ze. En omdat ze pas laat thuis is, nu ze op de middelbare school zit, begon de verjaardag ook pas vanaf een uur of vier. Gezellig met opa's en  oma's, familie, buren en natuurlijk een club leuke vriendinnen van zowel de lagere als de middelbare school. Dat laatste verhoogde door het aanstekelijke gegiebel, de feestvreugde aanzienlijk.
Als organiserende ouder vind ik zo'n verjaardag toch altijd weer een hele toestand. Want, gastvrij als we graag willen zijn,is het bij ons al jaren de gewoonte dat er aan het eind van de middag voor iedereen iets te eten is. Maar het is niet altijd even makkelijk om iets te bedenken dat aan alle criteria voldoet: iedereen moet het lusten, het moet binnen niet al te lange tijd op tafel kunnen staan, niet te ingewikkeld zijn en ook voor de aanwezige kinderen aantrekkelijk. Dat laatste is tegenwoordig van minder belang. Want met onze eigen kinderen, worden ook de kinderen in onze omgeving groter. Enerzijds moet daardoor ook de hoeveelheden te verstrekken voedsel duidelijk groter worden; anderzijds hoeven er nu geen aparte kindergerechten meer op tafel te komen.

Na jaren van soep met stokbrood en salades, nasi met sate of broodjes hamburger bestond dit jaar het menu uit pasta met twee soorten saus met geraspte kaas: een originele bolognese saus voor degenen die van bekend houden en een spannende spinaziesaus met spekjes en pijnboompitjes voor de avontuurlijker types.
Gelukkig verliep alles vlekkeloos en was het aantal complimenten groter dan normaal. Want niets fijner dan dat je het idee hebt dat je gasten het naar hun zin hebben gehad!
Zaterdag was een dag van even bijkomen en boodschappen doen voor het weekend. 's Middags moest Jongste Dochter naar haar musicalklas gebracht worden. Omdat het te ver weg is om heen en weer te rijden, breng ik die tijd meestal in de kantine door met een meegebracht boek. Voorwaar geen straf! Deze keer  heb ik nog even getwijfeld of ik toch niet de tijd zou gebruiken voor mijn noodzakelijke hardlooptraining. Maar na de drukke verjaardag voelden twee uurtjes met een boek en een kop thee op een rustig, zonovergoten terras toch ook wel als verdiend.

Het hardlopen werd dus doorgeschoven naar zondag. Maar eerst moest Jongste Dochter al om half negen met haar vriendinnen naar de Tinadag in het Wassenaarse Duinrell gebracht worden. En eigenlijk was het heerlijk om al zo vroeg op pad te zijn. Het zonlicht en de temperatuur beloofden een mooie dag te brengen, terwijl je ook duidelijk de aanwezigheid van de herfst kon voelen. Het was echt een dag om er heerlijk op uit te gaan. Helaas zat dat er niet in vanwege een verjaardag 's middags.

En dus moest het hardlopen er dit keer tussen door. Eigenlijk loop ik het liefst 's avond na het eten. Omdat mijn lichaam nog lang niet zo ver is dat ze met gemak de gevraagde inspanning aan kan, is het fijn om lekker naar je bed te kunnen als de adrenaline na de training is uitgewerkt en de vermoeidheid toe slaat. De volgende dag is je lichaam dan al weer voor het grootste gedeelte hersteld.
Nu wordt dat tijdstip toch steeds lastiger vanwege de al zo vroeg invallende duisternis maar om niet te ver achter te raken op het trainingsschema, móest er wel gisteren gelopen worden. Bovendien ging de training weer een stapje verder en moest er vier keer zeven minuten hardgelopen worden. Iets waar ik toch wel tegen aan hikte. Maar met uitzondering van een klein smokkelminuutje halverwege, heb ik het toch maar weer mooi gered!
Daar betaalt mijn lichaam vandaag echter nog wel de prijs voor. Alles voelt zwaar en het tempo ligt laag.
Uit ervaring weet ik dat dit in de loop van de dag wel weer bij komt. Het is alleen zaak om je niet te veel in te spannen voordat het zover is. Maar met een hele stapel strijkwerk en een volle zakelijke postbakdie nodig behandeld moet worden in het verschiet  (bezigheden waarbij je je lichamelijk rustig kunt houden), moet dat wel gaan lukken :)