Shevolution

Kirstin van den Hul, VN Vrouwenvertegenwoordiger 2011, heeft kortgeleden de Verenigde Naties toegesproken over vrouwenrechten. Voornaamste punt daarbij was het gebrek aan economische zelfstandigheid van vrouwen. In Nederland blijkt namelijk de helft van de vrouwen niet te beschikken over voldoende eigen inkomsten waardoor we in het Global Gender Gap Report van het Wereld Economisch Forum terecht komen onder landen als Lesotho en de Filipijnen.
'De helft van de vrouwen is dus van hun partner afhankelijk voor hun levensonderhoud. Aangezien 1 op de 3 huwelijken eindigt in een echtscheiding is het duidelijk dat er voor deze vrouwen een groot risico dreigt om in de armoedeval terecht te komen' aldus Kirstin.

Omdat het, na 50 jaar strijd om de positie van de vrouw te verbeteren, nog niet zo hard opschiet met het aantal vrouwen in belangrijke functies, is zij inmiddels voorstander van het invoeren van verplichte quota voor het aanstellen van vrouwen bij bedrijven en overheid. Vrouwen dienen in haar ogen ook net zo veel mee te doen in de arbeidsparticipatie als de man. Onder het motto 'Shevolution' onderzoekt ze tevens belemmeringen voor de gelijkwaardigheid van vrouwen en brengt deze onder de aandacht bij de VN.

Ondanks dat er best nog verbeteringen denkbaar zijn, denk ik dat het eigenlijk behoorlijk goed gaat met de emancipatie van de vrouw. De meeste vrouwen hebben een betaalde baan en nemen daardoor deel aan het economisch verkeer. Het aantal vrouwen dat bewust thuis blijft voor de kinderen is, in mijn omgeving, in ieder geval op de vingers van een hand te tellen. Ook de mannen leveren thuis hun aandeel in het huishouden en ik ontmoet nog maar zelden exemplaren die het gewoon vinden dat vrouwlief er exclusief voor hem en de kinderen is.

Toch bekruipt mij in de hele discussie rondom vrouwenrechten het gevoel dat de voorvecht(st)ers hiervan aansturen op een volledige deelname van vrouwen aan het maatschappelijk en economisch verkeer. Het is natuurlijk een nobel streven om de vrouw maatschappelijk dezelfde kansen en mogelijkheden te bieden als de man. Op het moment dat de vrouwenvoorvecht(st)ers echter verwachten dat de deelname van de vrouw aan het maatschappelijk verkeer even groot wordt als die van de man, wordt er in mijn ogen toch voorbijgegaan aan een belangrijk aspect: de vrouwelijke psyche.

Het is nu eenmaal zo dat (de meeste) vrouwen die besluiten tot het stichten van een gezin ook een aangeboren behoefte voelen tot de verzorging daarvan. Omdat zij dat gezin en de opgroeiende kinderen belangrijk vinden, komt een glanzende carriere vaak op de tweede plaats. En dat is meestal een bewuste keuze.

Jammer genoeg krijg ik wel eens het gevoel dat de rol die vrouwen in het gezin spelen in de maatschappij steeds minder belangrijk gevonden wordt. Terwijl deze rol, naar mijn mening, toch cruciaal is voor het soort mensen dat onze maatschappij voortbrengt.

Het zou dan ook jammer zijn dat de keuzemogelijkheden die vrouwen dankzij de emancipatie hebben gekregen, veranderen in de verplichting tot een (bijna) fulltime baan.

En wat nu zo gek is: de Kirstin van den Hul's van deze wereld blijken bijna nooit zelf kinderen te hebben.