Er is echter één ding waar ik keer op keer van in de gordijnen gejaagd wordt. En dat is (het gebrek aan) klantvriendelijkheid bij winkels en bedrijven. Ik geloof namelijk heilig in het goed behandelen van klanten. Dat wil niet zeggen dat je altijd alles voor je klant moet of kan doen. Maar wel dat je de klant het idee geeft dat hij welkom is en dat je hem van dienst wilt zijn. En juist dat laatste lijkt bij het personeel van veel bedrijven een onbekend fenomeen.
Met het oog op mooie winstcijfers of een hogere beurswaarde moet je als klant tegenwoordig bij veel bedrijven alles zelf doen: je eigen financiën regelen via internet, je maandelijkse facturen uitprinten van energie- of kabelbedrijf of een vraag stellen via een sprekende computer. Toegegeven, sommige dingen zijn best handig en kunnen we inmiddels niet meer missen. En ik ben ook niet te beroerd om dingen zelf te doen. Maar vaak ook bekruipt me het gevoel dat tegenwoordig de klanten er eerder voor het bedrijf zijn dan andersom.
Vanmiddag liep ik ook weer tegen een mooi staaltje van dergelijke regelgeving aan. Zo was ik bij de Aldi om een aantal zakken kattengrind te halen. Daar hebben ze nu eenmaal de soort die ons het beste bevalt. En zoals altijd kwam ik ook nu niet de winkel door zonder links en rechts nog even het een en ander mee te pakken. Na een tijdje in de lange rij voor de kassa gewacht te hebben, was ik uiteindelijk aan de beurt om mijn spullen uit te 'mogen' stallen op de kassaband. Omdat het kattengrind per zak behoorlijk zwaar was, had ik een zak op de band gezet en de andere vier, als enige, in het karretje laten staan. Naïef als ik ben redeneerde ik dat dat niet alleen voor mij acht keer heen en weer tillen scheelde, maar ook de kassajuffrouw een behoorlijke krachtinspanning bespaarde.
Dat was echter bij de Aldi niet toegestaan. Ondanks mijn opmerking dat het best zwaar was en dit voor ons allebei makkelijker was, was de kassajuffrouw niet te vermurwen. En met haar opmerking "Zo zijn nu eenmaal de regels" werd iedere vorm van discussie in de kiem gesmoord.
Boos liep ik even later achter mijn winkelwagentje naar buiten. In de auto analyseerde ik mijn eigen reactie en ik kwam tot de conclusie dat een dergelijke behandeling van winkelpersoneel me kwaad maakt omdat:
a) je geen enkele ruimte krijgt voor inbreng hierin, waardoor je je als een kind behandeld voelt; b) er een dusdanig groot wantrouwen spreekt uit het feit dat je iets in je karretje laat staan (waar je misschien wel iets onder verstopt hebt?) dat je je, ondanks je bereidheid om dit allemaal aan de winkeljuffrouw te laten zien, als een crimineel behandeld voelt. c) het me ontzettend tegenstaat dat we met z'n allen blijkbaar niet meer zelf na durven te denken en klakkeloos de, al dan niet onzinnige, regels van het bedrijf volgen. d) er blijkbaar geen bereidheid meer bestaat om de medemens van dienst te zijn.
Ter plekke besloot ik dan ook dat ik in mijn eigen bedrijf, mocht dit ooit van de grond komen, ik die éne zin nóóit tegen mijn klanten zal zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten