Revolutie

De laatste paar weken voltrekt zich een heuse revolutie in Huize Vrouw-en-Zaken. En voordat je nu visioenen krijgt van geweld en bloedvergieten: dat is hier gelukkig nooit aan de orde. Of de oorzaak nu ligt in de grotere hoeveelheid tijd, nu beide dochters de hele dag naar de middelbare school zijn; in de vorderende leeftijd of er misschien gewoon sprake is van voortschrijdend inzicht, is mij ook nog niet helemaal duidelijk.  Maar toch, er voltrekt zich hier wel een ongekend proces.

Wat er aan de hand is...? Sinds een aantal weken wordt Huize Vrouw-en-Zaken gereorganiseerd! Manlief heeft namelijk sinds kort helemaal de smaak te pakken van het organiseren van verschillende zaken. Voorheen hield hij al wel van een opgeruimd huis, maar zelf had hij een geheel eigen wijze van 'ordenen' van bijvoorbeeld het gereedschap in de schuur of onze foto's op de computer. Mij was deze manier van organiseren al lang een doorn in het oog, maar vanwege tijdgebrek van mijzelf en algehele ontkenning en desinteresse bij Manlief, stonden deze projecten al langere tijd op mijn denkbeeldige to-do-list.

En nu opeens wordt er van alles aangepakt. Met als gevolg dat in de schuur spullen een vast plekje gevonden hebben en deze twee keer zo groot lijkt, en de foto's voor een groot deel terug te vinden zijn op jaartal, maand en onderwerp. Heerlijk!
Zelf heb ik me, als gevolg van de extra besteedbare uren, met hernieuwd enthousiasme op de administratie gestort. De volle postbakken van zowel onze zakelijke als privé-administratie zijn uitgespit, opgeruimd en voor het merendeel afgehandeld. Bovendien heeft Manlief het ook nog eens voor elkaar gekregen dat de bestanden van onze zakelijke computer toegankelijk zijn vanaf de laptop. Een grote stap voorwaarts! Want aangezien het kantoor regelmatig bezet wordt door zakelijke activiteiten, en ik daardoor met diverse administratieve zaken nogal eens uitwijk naar de keukentafel, komt dit de efficiency behoorlijk ten goede.

We zijn dan ook goed op weg naar een (nog) beter georganiseerd leven. Want beginnen met organiseren werkt aanstekelijk. Gaandeweg duiken er steeds weer nieuwe dingen op die al lang eens geregeld moesten worden en nu opeens zomaar aangepakt worden.

Een opgeruimd huis is, zegt men, ook een opgeruimd hoofd. En dat biedt weer ruimte aan de ontwikkeling van mijn eigen bedrijf. Zo is er nu eindelijk een ontwerp van een logo, opzet van een advertentie, een ontwerp voor briefpapier en wordt er verder gewerkt aan het ondernemingsplan.

Want je hoeft niet altijd hard te rennen om je doel te bereiken, ook stap voor stap kom je er uiteindelijk. Met dank aan Manlief, dat wel.

Verandering

Opeens was het er...het gevoel dat het 'anders' moest. Gelukkig had het deze keer niets te maken met het onder vrouwen wel bekende gevoel van ontevredenheid dat opeens op kan duiken over....ja, wat al niet. Nee, dit keer had het alleen maar te maken met dit blog. En vandaar dat jullie vanaf heden een vernieuwde, frissere, maar hopelijk toch gezelllige, versie van dit blog aantreffen. Veel leesplezier!

Vooruitgang

Van nature ben ik niet heel handig. Bij mij gaan hele gewone dingen altijd net mis: bij het openen van een blikje tomatenpuree kan prompt de hele keuken onderzitten en als ik op een warme dag lekker buiten wil eten en nog even de emmer water voor de planten opzij zet, schuift mijn boterham bijna vanzelfsprekend zo van mijn bord af het water in.
Inmiddels is dit een bekend fenomeen in de familie: mijn moeder heeft er last van en ook bij Oudste Dochter blijven bijvoorbeeld prompt de crackers bij het langslopen in het vliegengordijn hangen. Gelukkig zijn we zo duidelijk genetisch belast dat we deze eigenschap eerder als komisch dan vervelend ervaren.

Jammer is wel dat deze eigenschap ook nogal eens op computergebied tot uiting komt. Zolang alle programma's netjes doen wat er van ze verwacht wordt, is er geen enkel probleem en kan ik op de computer prima uit de voeten. Maar helaas gebeurd het regelmatig dat bij mij opeens om onverklaarbare redenen bepaalde functies niet werken of een doodgewone printopdracht niet werkt. Iets wat de toegesnelde hulptroepen dan moeiteloos wél lukt...

Waarschijnlijk mede als gevolg hiervan houdt ik me over het algemeen afzijdig van technische zaken. Zelfs de mobiele telefoon heb ik lange tijd als een noodzakelijk kwaad gezien. Dat bleek ook wel uit het feit dat ik deze óf vergat mee te nemen, óf deze niet opgeladen was als ik hem nodig had, óf ik er gewoon niet naar keek als ik hem wel bij me had. Dit tot grote frustratie van mijn mede-gezinsleden!

Nu is dat laatste probleem echter helemaal verleden tijd. Een aantal weken geleden heb ik namelijk voor mijn verjaardag een echte smartphone gekregen! En hoewel er al weddenschappen afgesloten werden dat ik deze toch ook wel niet zou gebruiken, ben ik inmiddels helemaal verknocht aan mijn Samsung Galaxy S-II. Eigenhandig heb ik inmiddels diverse app's geïnstalleerd die mijn dagelijks leven makkelijker, en soms ook leuker, maken. Echt een vooruitgang die, wat mij betreft, te vergelijken is met de komst van de wasmachine. Boodschappen doen? Even mijn boodschappenlijstje er in zetten. Plannen om de was buiten te hangen? Even buienradar raadplegen. Wat gebeurd er in de wereld of op de financiële markten? Teletekst laat het direct zien. Openbaar vervoer nodig? OV-9292 geeft duidelijkheid. Nog geld voor die leuke schoenen? Met Mobiel Bankieren weet je het direct. Daarnaast kan ik via het toestel ook mijn hardloopprestaties bijhouden, e-mail ontvangen en mijn contacten via de sociale netwerken bijhouden.

Door al deze mogelijkheden heb ik eigenlijk de beschikking gekregen over een 'personal assistant' die ik, uiteraard, overal mee naar toe neem.

En wat nou zo handig is: je kunt er nog mee bellen ook!

Druppels...

De laatste weken lijken de kranten wel meer dan anders vol te staan met allerlei nare berichten. Naast de gebruikelijke overvallen, afrekeningen en oorlogen beheersen de laatste tijd nog twee belangrijke items de nieuwswereld. Aan de ene kant is dat de economische situatie in verschillende landen. Een situatie die eerst nog ver van ons bed leek, maar die, nu de verschillende beurzen dieprood kleuren, steeds dichterbij komt en tastbaarder wordt.
Daarnaast zijn er veel berichten in de media over de hongersnood in 'De hoorn van Afrika'. De beelden van die ramp zijn identiek aan die uit de jaren 80 en komen ons daarom niet onbekend voor. Het is triest dat de tussenliggende jaren geen structurele oplossing hebben geboden voor de problemen van toen. Want ook nu zorgen droogte en conflicten voor miljoenen mensen in nood. Vluchtelingen uit Somalië die soms weken lopen om een opvangkamp in Kenia te bereiken om daar te ontdekken dat er geen capaciteit is voor zoveel mensen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik de berichten op televisie zo veel mogelijk mijdt. Want als je de beelden ziet van kinderen die vel over been zijn, die soms sterven voor ze hulp kunnen bereiken, snijdt dat diep door je heen en voel je je zelf letterlijk ziek. Juist kinderen, die nog een leven voor zich zouden moeten hebben, zijn bij dit, of andere problemen, vaak de dupe. Bovendien ben je vaak machteloos tegenover veel grote problemen. Een gift op giro 555 is dan maar het beste, al is het een druppel op een gloeiende plaat. Veel meer kun je niet doen. Denk je...

Bijzonder is het dan ook als je mensen tegenkomt die wél wat doen als ze geconfronteerd worden met armzalige omstandigheden. Zo ontmoetten wij op vakantie de voorzitter van de Stichting Kenya Kinderen. Een stichting die is ontstaan door een gewonnen reis waarin een kort bezoek aan een weeshuis was opgenomen in het reisprogramma. De staat waarin dit weeshuis verkeerde maakte zoveel indruk op hem en zijn reisgenoot dat ze al in het vliegtuig plannen maakten om de situatie te verbeteren. En waar het bij veel mensen bij plannen maken blijft en de herinneringen naar de achtergrond verdwijnen zodra het vliegtuig in Nederland de grond raakt, zetten deze twee mensen door.

Dat heeft geresulteerd in een stichting die in de twee jaar van haar bestaan al veel projecten heeft gerealiseerd ter verbetering van het Maai Mahiu Children's Home in de Rift Valley in Kenya. Zo zijn de in erbarmelijke staat verkerende toiletten opgeknapt, is er een nieuw jongensgebouw gekomen en zijn er nieuwe schoenen en schooluniformen aangeschaft voor de kinderen. Ook wordt binnenkort gestart met de aanleg van een 16 kilometerlange toevoerleiding voor schoon drinkwater. Want hoewel de Rift Valley in Kenia niet te leiden heeft onder grote droogte, is het ook daar belangrijk om te kunnen beschikken over (schoon) drinkwater.
Nu wordt gewerkt aan een nieuw weeshuis waar nog meer kinderen opgevangen kunnen worden.

Grote bewondering hebben we voor de mensen die dit opgepakt hebben en mooi om te zien dat er heel concreet hulp geboden wordt. Als bedrijf hebben we dan ook besloten om per door ons uitgevoerde uitvaart een afgesproken bedrag over te maken aan deze stichting. Omdat we graag iets goeds willen doen met het door ons verdiende geld. Maar ook omdat het een mooi idee is dat de dood van iemand hier, toekomst kan bieden aan kinderen die nog zoveel jaren voor zich zouden moeten hebben.
En dan mag het misschien maar een druppel op een gloeiende plaat zijn in het licht van alle nood in de wereld, het is fijn om te weten dat jouw druppel tóch verschil kan maken.