denken, durven, doen

Nu er eindelijk zicht is op wat ik precies met mijn bedrijf wil doen, is het zaak spijkers met koppen te slaan. Maar waar moet je beginnen? Want al zeker twee jaar lang ben ik allerlei relevante informatie aan het verzamelen en schrijf ik opkomende hersenspinsels direct op. Al dat denken heeft inmiddels geresulteerd in een vrij compleet idee. En een flinke stapel brochures en losse aantekeningen die eigenlijk uitgewerkt moeten worden in een overzichtelijk computerbestand.

Nu het idee inmiddels ingrijpend veranderd is, kan het merendeel van de aantekeningen waarschijnlijk rechtstreeks de prullenmand in en moet de eerste versie van het ondernemingsplan ge-upgrade worden naar versie 2.0. En hoewel de tijd die je in het schrijven van een ondernemingsplan stopt nog geen garantie biedt dat het bedrijf er daadwerkelijk zal komen, helpt het je wel om je ideeën te ordenen en de haalbaarheid van je plannen te onderzoeken.

Dat de plannen haalbaar zouden moeten zijn, is me inmiddels wel duidelijk geworden. Er zijn geen grote investeringen nodig om een dergelijk bedrijf op te starten en ik verwacht met mijn bedrijf in een behoefte te kunnen voorzien. Na 10 jaar hetzelfde werk gedaan te hebben is het daarnaast een mooie kans om mijn leven een andere wending te geven. Een wending die mij bovendien de kans zal geven van betekenis te zijn op moeilijke momenten in een mensenleven.

Iemand vertelde mij echter dat er voor het verwezenlijken van een plan drie d's nodig zijn: denken, durven en doen.
Van de eerste kan ik zeggen dat ik hiervoor met glans geslaagd ben. Nu gaat het echter op de andere twee aankomen. Binnenkort ga ik contact opnemen met een bedrijf dat mijn bedrijfsfilosofie kan vertalen naar een aansprekend logo. Een stap die niet alleen 'gezicht' geeft aan mijn plannen maar ook de eerste zakelijke uitgave zal zijn. En dan worden die andere twee d's gewoon vanzelf een eitje!

Toch....?  

Beren

Terugkijkend kan ik zeggen dat ik al mijn hele leven van het type 'go with the flow' ben. Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat het stellen van doelen om zo verder te komen in het leven, mij dan ook eigenlijk onbekend is. Toen ik jonger was, was ik ambitieuzer. Maar toen er eenmaal kinderen kwamen, en daarmee eigen wensen en verlangens onderschikt werden aan het welzijn van de kinderen, verdwenen de ambities naar de achtergrond.

Toch sluimerde er altijd wel het verlangen om zelf iets te bereiken in het leven. Iets waarvan ik tegen mezelf zou kunnen zeggen dat ik dat toch maar mooi voor elkaar had gekregen. Iets ook wat de 'vanzelfsprekendheid' (ik zeg het heel voorzichtig) van het moederschap en echtgenootschap overstijgt.

Om voor mijzelf zaken wat duidelijker te krijgen ben ik vorig jaar dit blog begonnen. In de hoop dat dit me zou stimuleren nu stappen te gaan zetten.Want het idee voor een bedrijf was er. In gedachten was ik daar al langer mee bezig. Maar om verschillende redenen kwam het toch steeds maar niet van de grond.  Onzekerheid of ik het allemaal wel zou kunnen, angst om geld in iets te stoppen waarvan de uitkomst toch onzeker was, aarzeling om je kop boven het maaiveld uit te steken, of gewoon een gebrek aan lef; er was altijd wel een reden om er alleen over te práten maar vooral geen actie te ondernemen.                          

Tot mij opeens een nieuw idee te binnen schoot. Een variatie op hetzelfde thema, dat wel, maar wel een waarin ik veel meer mijn ei kwijt kan. Er is een opleiding voor nodig en op den duur een pand om de werkzaamheden uit te kunnen voeren. Dingen waardoor ik best nog wel meer beren op de weg zou kunnen zien. Maar toch...er is een enthousiasme dat er eerder niet was, een drang om hiermee aan de slag te gaan. Bijna alsof mijn intuïtie vertelt dat ik hiermee op de goede weg ben.

En ja, de onzekerheden en angsten blijven. Maar inmiddels heb ik vrijheden die ik voorheen niet had en is er niets meer dat mij in de weg hoeft te staan om mijn droom te verwezenlijken.

En die beren? Die sluit ik gewoon een tijdje op.