Evenwicht

Vandaag precies 6 weken geleden verhuisden we naar ons nieuwe huis. Gek hoe vertrouwd het al voelt. Ik heb eigenlijk geen moment hoeven wennen. En dat terwijl ik er erg tegen op zag om mijn oude stek te verlaten. Toegegeven: ik kom liever niet in de buurt van het oude huis. Dat zit nog zo in mijn vezels dat ik er moeite mee heb om te zien hoe anderen mijn oude vertrouwde stek onder handen nemen. Want ja, iedereen gaat toch weer aan de slag om zijn huis 'eigen' te maken. En dat mag, Er moest ook wel weer het een en ander aan gedaan worden.
                                                                                                                                                   

De meeste moeite heb ik eigenlijk nog met het zien van 'mijn' tuin. Die heb ik in tien jaar tijd opgebouwd tot wat het nu was en elke plant is met liefde geplant en verzorgd. En zeker nu in deze tijd alles weer boven de grond komt, gaat het me aan het hart dat alles te zien terwijl het niet meer van mij is. Dus vermijd ik liever maar even mijn oude omgeving.    

Toch bevalt het ons allemaal goed in het nieuwe huis. Binnen is het zo goed als klaar; alleen om het huis heen moet er nog wel het een en ander gebeuren. Maar dat gaan we in de komende tijd aanpakken. Je zou dus kunnen zeggen dat de rust weer een beetje weergekeerd is in ons leven.
Hoewel bij Manlief nu de vermoeidheid er uit komt, wat me wel wat zorgen baart, heb ik zelf het gevoel weer de goede kant op te gaan. Ik ben sinds een aantal weken weer mijn werkuren aan het opbouwen en heb het idee dat ik beter in mijn vel ga zitten. Wel blijft de vermoeidheid nog steeds maar dat is niet zo gek na maanden in de vlucht- en overlevingsstand gestaan te hebben. Dat is hopelijk een kwestie van tijd en rustigaan opbouwen.

En daar komt de uitdaging om de hoek kijken. Want van nature ben ik altijd geneigd om toch nét even dat stapje harder te lopen. Toch nét even langer door te werken dan de bedoeling was. Of tóch nog even die dringende klus af te maken. Zeker nu ik blij ben dat ik weer lekker aan de slag ben, en de achterstand zie die ik de afgelopen maanden opgelopen heb, ben ik geneigd om zoveel mogelijk af te willen maken. Dat is de valkuil van mensen met een groot verantwoordelijkheidsgevoel: toch altijd meer willen doen dat goed voor je is.

Maar de afgelopen maanden heeft me wel weer heel duidelijk laten zien dat ik niet goed bezig was. Vanwege allerlei redenen heb ik moeite om goed voor mezelf te zorgen. Nee, dat uit zich niet in ongewassen haren en een smoezelig huis. Het zit 'em meer in het mezelf niets gunnen. Daardoor ben ik altijd bezig met de behoeftes en wensen van de mensen om me heen en vergeet daarbij voor het gemak te kijken naar wat ik zelf nodig heb: voeding waar ik me goed door voel, op tijd eten, af en toe gewoon doen waar ik zin in heb in plaats van het eeuwige moeten, mezelf opladen door nieuwe kennis op te doen. Of door gewoon een poosje met een boek in de zon te gaan zitten.

De komende tijd ga ik dan ook op zoek naar evenwicht in mijn leven. Een evenwicht tussen de dingen die nu eenmaal moeten gebeuren en de dingen die mijn leven leuker maken. Dat heeft voor een groot deel te maken met het mijzelf gunnen van zaken die goed voor me zijn en me blij maken maar zeker ook met de verdeling van mijn tijd en het loslaten van zaken die niet meer bij me passen. Met name op werkgebied zal ik moeten kijken welke dingen ik nog wel en welke ik niet meer wil doen.

Want de balans tussen zemen, zorgen, zelfstandig ondernemen en zelfontplooiing ben ik de laatste tijd behoorlijk uit het oog verloren. Ga je mee op zoek naar evenwicht in het leven?