Als werkende moeder voel ik me namelijk altijd verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van gezin en huishouden. En ondanks dat ik een baan voor een aantal dagen in de week heb en daarnaast nog wat uren besteed aan ons eigen bedrijf, een man met flexibele werktijden en nog maar één (puber)dochter thuis heb die inmiddels behoorlijk zelfstandig is, ben ik op de een of andere manier altijd degene die volop in de weer is met de organisatie en uitvoering van het huishouden.
Want hoe moe ik ook ben, de huishoudelijke taken moeten zo veel mogelijk gedaan worden. Alleen al omdat het anders zo ophoopt. Zo ook gisteren toen ik, ondanks mijn werkdag, nog tot laat 's avonds in het huishouden bezig was terwijl Manlief al heerlijk aan het relaxen was.
En inderdaad, dat doe ik zelf. Want laten we eerlijk zijn: vrouwen hebben altijd een beetje de neiging om uit te stralen dat zij het met betrekking tot huishouden en gezin beter weten. En ik kan me best voorstellen dat een man daar op een gegeven moment genoeg van heeft. En het dan ook maar aan de vrouw over laat. Mannen zijn sowieso beter in dingen van zich af zetten, is mijn ervaring.
Maar toch vind ik het een moeilijk punt. Want twee kapiteins op een schip werkt niet. Het is dus logisch dat één persoon binnen een gezin belast is met de coördinatie van het draaiende houden van een huishouden. Maar toch loop ik er van tijd tot tijd tegen aan dat ik de hele dag door bezig ben met al die grote en kleinere dingen die gedaan moeten worden, terwijl de rest van het gezin zich daar totaal niet druk om lijkt te maken. En dan heb ik echt wel een man die ook regelmatig zijn steentje bijdraagt.
Het gebeurt dan ook vaak dat ik 's morgens vroeg al druk ben om vóór vertrek naar werk brood klaar te maken, de vaatwasser uit te ruimen en avondeten voor te bereiden terwijl Manlief nog lekker in bed ligt. Of dat ik gerust in mijn lunchpauze nog de laatste boodschappen voor die dag haal en ná het werk gelijk weer aan de slag ga met het koken van de maaltijd en het leeghalen van de wasmachine, terwijl de overige gezinsleden nog ergens onderweg zijn en hun eigen ding doen. En er op vertrouwen dat die warme maaltijd er wel is als ze thuis komen. Even lekker uit werk op de bank gaan zitten, zoals ik wel eens zou willen, is dan meestal geen optie.
Gewoon een kwestie van vooruitkijken en delegeren zal je zeggen.
En tot op zekere hoogte is dat zo. Ik moet leren om vaker anderen in te schakelen, beter te plannen en niet alles zelf te willen doen.
Maar daar wringt nu juist de schoen. Want het lijkt wel eens alsof je als vrouw en/of moeder uitgerust bent met een oer-gen dat er voor zorgt dat jij de verantwoordelijkheid voelt om die huishoudelijke taak op je te nemen. Eeuwen van conditionering op dat gebied zijn nu eenmaal niet zo maar uitgewist nu vrouwen in de laatste decennia veel meer mogelijkheden en keuzevrijheid hebben gekregen. Daarnaast zijn ook mannen, onbewust misschien, nog steeds gewend aan het rollenpatroon waarin het vanzelfsprekend is dat de vrouw deze zorgtaken op zich neemt. En voor je het weet rol je dan als partners in een verdeling waarin de man, mede door zijn talent om dingen makkelijker los te kunnen laten, veel meer vrijheid hierin heeft (of neemt) dan de vrouw.
Nu heb ik het getroffen met een man die mij stimuleert makkelijker te worden in de dingen waarvan ik vind dat ze 'moeten'. Die er van houdt als zijn vrouw eigen initiatieven ontplooit en niet geheel opgeslokt wordt door gezin en huishouden. Die zo'n soort vrouw veel interessanter vind.
Maar ik worstel daar vaak mee. Enerzijds voel ik mij verantwoordelijk voor het goed laten verlopen van ons huishouden en het dagelijks leven van de gezinsleden, anderzijds lijkt het me héérlijk om de vrijheid te hebben andere dingen te doen dan wéér het toilet schoon te maken, te dweilen, te strijken of de boodschappen te doen.
Soms doe ik dan ook een dappere poging me niet zo druk te maken over dingen die niet helemaal perfect zijn. Probeer niet te voelen dat de hond de laminaatvloer langzaamaan in de Sahara verandert. Of negeer het feit dat de koelkast in het weekend minder vol is dan gebruikelijk. Maar hoe je ook gestimuleerd wordt om minder opgeslokt te worden door het huishouden, gek genoeg wordt je dan op dat soort momenten door je mede-gezinsleden toch afgerekend op die onvolkomenheid.
Dus daarom mijn vraag: hoe doe jij dat nou als moderne vrouw?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten